Het is een tijdloos parfum, dat de klassieke Franse stijl behoudt, maar duidelijker, beter leesbaar, subtieler en dat net als in het verleden trots is op de materialen; de bloemen, het bos, meer dan het concept.

EEN WOORD UIT DE NEUS ...

In 1973, als jonge parfumeur, die net in New York aankwam, was mijn eerste opdracht om met de hulp van een Amerikaanse collega een geur voor het House of Houbigant te creëren. Het huis wilde een klassiek parfum “à la française”, de naam zou later onthuld worden. In die tijd was Houbigant een populair huis met een prachtige distributie. De klassiekers in de jaren 70 waren Caleche, Madame Rochas, nr. 5, Arpege, Shalimar en l'Heure Bleue. Deze parfums hebben de afgelopen jaren overleefd en trotseerden de tand des tijds met hun heerszuchtige aanwezigheid. Ik heb altijd de voorkeur gegeven aan bloemen boven oriëntaalse bloemen, en gaf de voorkeur aan de streling van bloemen boven de weelderigheid van amber. Ik ging voor Houbigant een Franse klassieker maken. Dit archetype is gebaseerd op drie evocaties van bloemen: roos, jasmijn en lelietje-van-dalen. Dit zijn de bloemen die gevonden worden in de parfums die ik zojuist noemde, behalve die van Guerlain. Dit moest de perfecte harmonie en verzekerde smaak zijn zonder durf of overtreding maar met de passie van de jaren vóór mei 1968. Bij het realiseren van mijn dromen moest ik de jaren van vakmanschap demonstreren die ik had verworven. Ik ging dit doen door Essence Rare te componeren.

Jaren later ontmoette ik de familie Perris tijdens een conferentie over Houbigant, de grote parfumeur van de 19e en 20e eeuw en wiens Guy de Maupassant de kwaliteit van zijn creaties prees, ruim voor die van Rimmel of Pivert, en zei over zichzelf dat hij een uitzonderlijke neus die de passage van een vos in een bos kan voelen. Het was diezelfde avond dat ik op het presentatiescherm het iconische beeld zag van een klassieke geur die niet verouderd was: Essence Rare *. Ik vertelde de familie Perris dat ik achter dit parfum zat.

Hier is het herschreven, niet zoals het was - het werd van de markt gehaald - maar zoals ik zou willen dat het is. Het idee om een ​​parfumformule te kunnen ontwikkelen, is een andere droom die werd gerealiseerd. Ik weet dat het publiek er niet van houdt om een ​​parfumformule te veranderen, maar persoonlijk, als schrijver van geuren, vond ik deze mogelijkheid leuk. Zoals een schrijver die zijn werken retoucheert. Je denkt, je voelt niet, je hele leven op dezelfde manier. Mijn ervaringen hebben me gebouwd, mijn gevoeligheid is geëvolueerd. Het parfum dat ik je vandaag aanbied, is een herschrijving, die de klassieke Franse stijl behoudt, maar duidelijker, leesbaarder, subtieler en dat net als in het verleden trots is op de materialen; de bloemen, het bos, meer dan het concept. Ik vond zijn paar stappen in het verleden leuk.

Jean-Claude Ellena - september 2018

HOOFDNOTEN: Mandarijn.

HART NOTEN: Jasmijn, Roos, Lelietje-van-dalen.

BASISNOTEN: Sandelhout, Eikenmos, Amber, Vanillepoeder